Een vroegtijdige diagnose van PPID helpt om allerlei bijkomende ziekteverschijnselen te voorkomen. Correcte behandeling, voeding en medicatie zorgen er meestal voor dat het paard weer terug fit door het leven kan gaan. Dus laten we optimistisch zijn want PPID is goed te behandelen!
De correcte naam voor de ziekte van Cushing is PPID. PPID staat voor Pituitary Pars Intermedia Dysfunction. Bij mensen en honden komt de ziekte van Cushing ook voor. Bepaalde ziekteverschijnselen van de mens en hond lijken op die van het paard, maar toch zit de ziekte anders in elkaar. PPID is daarom een betere benaming voor de aandoening bij het paard.
De hypofyse, ook wel bekend als het hersenaanhangsel, is een kleine klier die zich onderaan de hersenen bevindt. Bij PPID is een gedeelte van de hypofyse - de pars intermedia - ontregeld. Dit heeft een effect op de aanmaak van hormonen bij paarden.
De verschillende hormonen in het lichaam werken nauw met elkaar samen en zorgen voor het goed functioneren van het lichaam. Wanneer een normale hormonenaanmaak is verstoord doordat een deel van de hypofyse niet goed werkt, kan dit tot uiting komen in allerlei ziekteverschijnselen die in de loop van de tijd steeds erger kunnen worden. In het verleden werden deze ziekteverschijnselen bij paarden van middelbare leeftijd - tussen de 15 en 20 jaar - niet herkend. De symptomen werden vaak toegewezen aan ouderdom van het paard.
De hypothalamus en de hypofyse bevinden zich aan de basis van de schedel: ze zijn het regelcentrum voor de aanmaak en afgifte van hormonen. Deze hormonen worden via het bloed door het ganse lichaam naar weefsels en organen verspreid. In de hypothalamus zijn zenuwen aanwezig die de stof dopamine aanmaken. Deze stof is belangrijk om bepaalde hormonen te regelen en af te geven door het gedeelte van de hypofyse dat de pars intermedia wordt genoemd.
PPID ontstaat bij sommige oude paarden en pony’s doordat de zenuwen in de hypothalamus verloren gaan. Hierdoor krijgt de pars intermedia onvoldoende dopamine aangeboden. Het gevolg is dat de aanmaak van hormonen door de pars intermedia niet meer door de dopamine wordt geremd. Deze verhoogde aanmaak van hormonen heeft verschillende symptomen tot gevolg.